Şiir

MİNERVA’NIN BAYKUŞU

Bir akşam vakti sokağa bakan balkonda

Bakışların insan kalabalığında bekle.

Umudunu kaybetme kaldırımlar tenhalaşınca.

Güvercinlerin yuvalarında olduğu

Bir günbatımında.

Yeryüzünün unutulmuş bir evinde

Yeniden yaşama rastlayıp

Çiçek açacak eflatun sardunyalar.

Minerva’nın baykuşu akıllardan geçecek

O gece bu insanlık salgını sona erecek.

 

 

 

Bir cevap yazın