DEMETER’İN GÖZYAŞLARI – DUYGU FIRTINA

Selam sana Demeter! Selam sana ey Toprak Ana!

Sen kadınsın, sen anasın, cömertliğin hep bundandır

Bereket saçar, bizi sevgiyle basarsın bağrına

Veysel’in sadık yârisin; rengin kara, alnın aktır

 

Yazık, şimdi kan kokuyor eskiden süt kokan bağrın

Kadın olmak sanki gayriresmî suç canım ülkemde

Dolu Ana dolu, her yanı acı bu coğrafyanın

Nice Persephone yok yere karanlığa gömülmekte

 

Leyla bir Özgecan, kara gözleri uykuda şimdi

Göz göre göre soldu Konca gülümüz paramparça

İsmi gibi nurlar içinde Münevver uçup gitti

Yanmasaydı çölde Serap bize gülümserdi hâlâ

 

Aşkı bilmeyen çorak kalplerde kaç Pınar kurudu

Her yer zifiri karanlık, ne ışık ne bir Şule var

Neşeyle koştururken dağlarda kaç Ceren vuruldu

Gece çöktü ülkeme, gökte ne ay ne de Aylin var

 

Ne vakit yağmur yağsa, bilirim, Demeter ağlıyor

Yiten canlara, adaletin bozulan kantarına,

Sevmeyi beceremeyen kalplere ağıt yakıyor

Ölmüş kızlarının hiç gelmeyecek yarınlarına