NAR – Ecem Fulya BAŞLAK

Bağrı kendinden yaralı, en eskisi o buraların.
İçinde büyüyen narı
Razı gelmeyen dua gibi dürtenlerden
Henüz sormadı hesabını,belkide sırf bu yüzden
Aşksız hayatın kenarında kalan seyirciler
Ne yazık, öylece izlediler ve kervanlar yalnız geçti sahradan.

Kendini ikna edemeyenlerin gölgesinde
Eksik gelenleri ya da kalanları dürtenlerden
Söylenmemişlerin tamamında
Keskin bir zulümdür yaşadığı
İçinden geçmeyenlerin borcu ödenmezdi, öyle demişti,
Nasılsa, nasıl olduysa, çıkarmadı gömleğini; nar, kırmızı geçti sahradan.

(*Şair Birhan Keskin’e ithafen…)