ANLAYAN – Ecem Fulya Yazar

İki güneşi var gecenin,

İlki üzerine doğarken,

Ben; atlıyorum gecenin karanlığından

Bir ışıktır, düşmüşüm peşine…

Anlamak ne büyük ızdırap.

Dünyadan geçen insandır.

Sen nereden geldin,

Veyahut nereye gidiyorsun, ey anlayan !

İki sabahı var gecenin,

İlki güneşe sitemkar bakarken

Ben; atlıyorum bir kafiyeden daha;

Seninmiş bu dünya.