GEÇİŞTİRDİKLERİM – Ecem Fulya Yazar

Gözlerime oturan sözlerin ağırlığı
An ve an konuşurlar benden habersiz.
Kirpiğimin ucuna düşemeden daha
Anlatasım gelir; hâlimi ben nasıl dökeyim?

Nasıl unuttuysam bir bardak suyu başucumda hala,
Kanaya kanaya içemediğim.
Yaşanması mümkünken, yaşayamadıklarım;
Söylenmesi mümkünken…

Benim sustuğum yerden,
Hakkım olsaydı devam etmeye
Kirpiksiz ağlardım,söz.
Yarım bırakmazdım cümlelerimi,
Her sabah bir kahveyle,baş başa,
Sadece kuş seslerini duyardım, söz.
Susturabilseydim geçiştirdiklerimi.

Bende istemezdim “öyle” olsun.
İnsan en çabuk kendine verdiği sözü unuturmuş.

Bir çift göz uyanmış,
Yalnızlaşmış biri,yine,diğerine.
Üstelik en zoruna yenik,
Alışmak illeti düşmüş önüne.

Bir varmış bir yokmuş masallarından çok sıkılmış.
Yazasım gelir en baştan,
Bir hikaye varsa
Başka bir hikaye daha doğması mümkünken,

Hadi baştan!
Anlatasım gelir; hâlimi ben nasıl dökeyim ?

(…)