DÜŞ ÇÖRKÜSÜ – DUYGU FIRTINA

 

Bir varmış şimdi yok olsak birdenbire

Bi’ uçan halının altına süpürüp iz düşümlerimizi

İki lafın belini sarsak tütün misali

Yandıkça uzasa ruhlarımız bir çiçeğin köklerine doğru

 

Üç tarafı kerizlerle çevrili leş hayatlarımızda

Saçmalama joker hakkımızı kullanıp

Dört dörtlük hatalar yapsak pervasız

Münker ve Nekir’in istifa dilekçelerini

Beş vakit okuyup okuyup üflerken göğe

Kahkahalarımıza engel ol(a)masak

 

Altı üstü İstanbul’u yaksak mesela

Kaçmaya çalışırken iki bilet alıp Liristan’a

Yedi tepe tekmili birden kovalasa bizi istasyon boyu

Gülhane’deki “o” ceviz ağacına saklansak

(hatta “o” ceviz ağacı biz olsak!)

 

Sekiz kuyulu taş oynarken sekizin uykusu gelip

Kuyunun yanındaki hamağa uzansa, yeniden başlasa sonsuzluk

Dokuz sekizlik pürneşe yürürken düşüverse yelkovan

Aklımızın saatleri dursa birden, Şule* bile çaresiz kalsa

On emri Musa bilerek unutup yarsa göğsümüzü

Kalbimizin orta yerinden kızıl bir nehir aksa

 

Sıfır elde, diğer elimiz döverken nehrin sularını

Sollamasını yapsak düşlerimizin, her seferinde yanlış çıksa

 

(*Şule Gürbüz)