nasıl doyulmazdı ayaklanma günlerinde aşk .     teslim olmak alçakça bir işti gecelere .          ne içten söylediler o eskimeyen şarkıları .               ve mümkün sınırlarda dolaştı hayalleri tarih yazmasa da mahrem sevdalarını .     sokaklar savaş yorgunu ve .           budala dostları mitralyöz gibi…

üç gün hasta yatmışım kendimi bilmeden .       üç gün daha eskidim güneşi görmeden her şey yerli yerindeydi sevindim kalktım çay koydum fakat tüm varlıklarıyla mavi göğün ağırlığı altında kalan .       tanrıdan fakirler .            küçük saadetlerinden ebedi acılarına .                 yine yorgun …

Akşam kan beyaz bir sanrıdır artık çöken ense köküme… Bu aksak çırpınışlarla bu azgın, bu ağzı köpük köpük… Çolak, çapraşık aynasızlığıyla gecenin kara, dar bir gençlik boyu gittik hüznü. Koynumun dilsizliği yetsindi, diyen o eski yangın ismi yellere karışmış bir …

bu gece, Santuri Ethem Efendi’nin parmaklarındaki kuş telaşı– yorgun ateşlerle dikilmiş mazinin alacalı – bulacalı enkazına dadanan– kulaklarımın pasını silmiş. etraf: siyah – beyaz, baykuşların gözleri: çekik Akira Kurosawa’nın sekizinci samurayı benim.   bu gece, Bi Gan filmi gibi geçiyor …

bulutsuz bir sonbahar sabahı bekleyen kimselerin olmadığı yerlere kavgalar ve kargaşalardan sıyrılıp tasasız ve telaşsız bir rüzgar esintisi ardından çıkıp gideceğim ceplerime sığdıramadığım düşleri ve bekleyişleri bırakarak kilitli bir küçük çekmecede kendi içinde tutarlı gece yarısı ucuz serserilikleri arasında yalnızlığı …

Ben, iskeledeydim, karşımda ben vardım; kendimle benim aramda yine ben… Küçük bir ada tuhaflığıyla içime oturmuş seyrediyordum denizi. Deniz, pürtüklüydü balıkçıların sesinde; hiç susmadan şarkı söyleyebilen gözleri vardı, kısık… Birtakım yalnızlıklar avlamaya çıkmış ihtiyarlarla bir olup açıkları kurşunluyordum durmadan. Herkesin …

geleceği olmayan günlerdi taşınmaz ağır bir yüktü yaşamak sağır bir çağ gibi geçip gitti ömrümüz şarabi yenilgiler sindi fazladan üzerimize şimdilerde bulanık bir görüntü kalanlar geride birbirine ulaşamayan varlıklarımız da silinip gidiyor kalabalık içinde ama gönülsüz sevdaları sakladık ne mutlu…