İki güneşi var gecenin,
İlki üzerine doğarken,
Ben; atlıyorum gecenin karanlığından
Bir ışıktır, düşmüşüm peşine…
Anlamak ne büyük ızdırap.
Dünyadan geçen insandır.
Sen nereden geldin,
Veyahut nereye gidiyorsun, ey anlayan !
İki sabahı var gecenin,
İlki güneşe sitemkar bakarken
Ben; atlıyorum bir kafiyeden daha;
Seninmiş bu dünya.