bu kaçıncı endişe saatim? her şey yapboz
ağzımı kavuran yetke nü saatlere makastar
bir burçak kabilesi / ufkumdaki sarı siste
belki de her şeyi çözecek olan kasırga evcilliğim
ama müthiş bir dalaş var içimdeki gezegende
bu ala kırgınlığım devşirdiğim mevsimlerden
anlam karmaşası yaşıyorum / unuttuğum onca dilde
diken dediğim batmıyor, bakıyor öylecene
acilen her şeyi unutmam gerekiyor
mesela bir gül gibi dökülüyorum sessizce
ya da dağların kokusundan / şiire bunca düşkünken
kalbimi üşüttüğüm o gözlem kulesinden
güzel gözüküyor çöplük, içime israf kusuyor
gövdeme şehir diyorlar, şehi r r r, hırlayarak
kendini rolüne kaptıran nice yolcuya durak
heybemdeki dünyadan icat ettiğim atlas
yönümü bulmama hiç yardımcı olmuyor
mümkünse bir pusula edinmeliyim –keyfime
metotlarını bildiğim içtimalar bahsinde
kalbime dayanan kör namluyla vuruldum
kadrajına girdiğim çok oldu hiçliklerin
derken, varlığın deklanşörüne dokundum
çektiğim fotoğraf güzeldi.