Bir zamanlar kendi dünyasını arayan bir kız vardı. Kızın adı Rüya idi. Rüya kendi dünyasını bulmak için her gün başka bir gezegende gezerdi. Bazen bir çocuk, bazen bir adam, bazen ise kendini bir şey sanan insanları görürdü. Rüya neredeyse her gezegeni gezdi ama kendi dünyasını asla bulamadı.
Tam pes edecekken “Asla pes etme”, diye sanki biri kulağına fısıldamıştı. Rüya’nın hoşuna gitti. Geriye kalan tüm gezegenleri gezmeye karar verdi. Bir gezegende kuraklık vardı. Diğer gezegende depremler oluyordu.
Başka bir gezegende ise savaşlar bitmek bilmiyordu. Rüya gördüklerine çok üzüldü. Küçük bir kızla anne ve babası birbirlerine sımsıkı sarılmışlardı. Kendisi gibi küçük kıza neden bu gezegenin böyle olduğunu sordu. O da burada insanların birbirine hep kötü davrandığını söyledi. Ama artık onun oradan da ayrılması gerekti. O gezegene veda ederken küçük kız ona neden gitmesi gerektiğini sordu. Gözünden bir yaş aktı. Felaketlerin ve savaşların olmadığı, insanların uyum içinde yaşadığı, huzurlu bir yaşam sürmek istediğini söyledi. Aynı dileği küçük kız için de dileyerek… Kendi dünyasını aramaya devam etti.