Dolu dolu şiir yüklendiğim o günlerde
Ceketimi bir yana bırakıp, oturamadim masaya.
Şöyle nispeten bakamadım gözlerine.
Yürümek ile yol almak ayrı sokaklarmış suç mahallinde.
“Söylemediğinde anladım.”
Elimin tersiyle ittiğim bir kaderi
Elimin yazmaya gitmediği bir dizeden
Ezbere okuttular sonra.
Ben miydim konuşan dökülürken sayfalar?
Katlandıkça açılan gönül defterime
Koru düşüren ya sen miydin ?
Hiç sanmadım.