Uyudu Çocukluğum – Çamur Eller

Demi yok canımın
ve bunca telaşımın içinde yolunup atılmış ellerimin adı yok
Yüzüme örülen duvar
hiç karnım doymadı bu sofrada
çocuklar savaşıyordu tasımın içinde
tuz damlıyordu sadece ağzımın ortasına doymuyordum
Ve sen elmayı saklayan yorgun kadın
sen uyurken ben mahseni buldum
yatağın içinde gizlice elma yiyen

bir yığın çocuk bıraktım sana
o gün bu gündür elma kokuyor yastığım
büyüdükçe ittirdim sandım

hergün bütün gücümle bu son sandım

sıkıştı kapıya ayaz da kaldı eteğim

Uslu yanım aç yanım yağdıkça zemheri uyudu çocukluğum
Babam evde yoktu kirasını ben ödedim bu dünyanın.