Çocukluğumun sesi yankılanıyor şimdi kıyılarımda
Unuttum sandığım o rüyanın bulutlarını,
Perde perde önüme sererken sen;
Bir çiçektir açıyorum
Bir yağmurdur yağıyorum…
Deniz oluyorsun eritiyorsun ruhumun taşlarını,
Yosun oluyorsun sarıyorsun her bir yanımı,
Artık sıcacığım…
‘Seviyorum’ demek ne zamandır bu kadar kudretli ?
Hissediyorum; dünya seninle yaşanılası,
Şükrediyorum; gökler ne zamandır böyle ilahi ?
Gözlerimi hüznünden soymuşsun sen,
Üşümüyorum, uykularım daha bir uyunulası;
Ah omuzların !
Sana hasretmişim bile diyemiyorum,
İnsan hayalini dahi kuramadığını nasıl beklermiş ?
Kabul olmuş en güzel duamsın sen.
VUSLAT – ECEM FULYA BAŞLAK
