SERAP – Ecem Fulya Başlak

Uyanıyorum,

Üzgünüm diyememekten bir hayli üzgünüm,

Sesimi duyaramadığım rüyalar da İstemiyorum artık.
İçimden bağırmak,
Koşmak, geri geri
Düşememek yakınlarına…

Bir sabah mahmurluğu,
Yağmur yağan bahçelerimde
Bahar yağmurluğu da var üzerimde.
Islanmaktan korkanların
Kaçamadığı bulutların yükü ağırdır.
Bir sabah, bunu da buraya bıraktım.

Biliyorsun, insan sevdiğinin düşmanıdır aynı zamanda,
En güzeli sabah derdim, eskiden sorsalar.
Yaşamak derdim, gökyüzü henüz ağarmadan.

İki gözüm,bebeğim
Düştün sen.
Sen bir düştün…
Uyanıyorum.